BOONSTOPPEL Als zijn schoonvader ging jagen, was Dirk er altijd bij, net als dhr. Kees Boonstoppel, die samen met zijn neef Cor Boonstoppel de directie vormde van verffabriek Boonstoppel. Zo kwam hij op het idee daar te solliciteren. Hij werd aangenomen en werkte er dertig jaar. Eerst vulde hij daar bussen met verf en later werkte hij weer bij de Verzending. De laatste vijftien jaar werkte hij in een grote winkel in Den Haag: eerst aan de Amsterdamse Veerkade: vanwege luchtvervuiling de smerigste straat van Nederland. De bestellingen werden via bodediensten verspreid en later via eigen vervoer vanuit Boonstoppel Waddinxveen. De vertegenwoordiger was zijn enige collega. Dirk had daar een grote klantenkring opgebouwd. Later werd de hele straat afgebroken en werd o.a. het Theater aan het Spui en het Spuiforum gebouwd. De winkel werd verplaatst naar Kerketuinen, een buitenwijk richting Westland, waar het heel stil was want de nieuwe locatie lag erg afgelegen.
VUT In 1991 ging hij met de VUT. Hij was toen 61 jaar en na 47 jaar werk MOET hij nu niets meer, sinds 30 jaar mag hij zijn tijd zelf invullen. De toenmalige directeur Bas Boonstoppel[2] was degene die hem er opmerkzaam op maakte. Bij zijn afscheid sprak deze hem toe. Dirk was al verwend bij zijn 25 jarig jubileum en op zijn afscheidsreceptie kreeg hij een fiets van het bedrijf. Daarna pakte hij af en toe werk aan, zo heeft hij vijftien jaar lang in het najaar zes weken fruit geplukt in de boomgaard bij Van der Spek. Met zijn vrouw maakte hij daar leuke reizen van per touringcar door heel Europa (van de Noordkaap tot aan Gibraltar). Ook gingen ze ’s winters langlaufen. Vroeger kampeerde hij met zijn gezin veel in een tent, tot de jongens niet meer meegingen. Voor zijn werk reed hij veel, maar privé trok het hem niet door Europa te rijden; hij heeft zijn auto nu weggedaan. Dirk en Lia zijn fervente fietsers, zo fietsten zij de Elfstedentocht, de IJsselmeertocht en enkele malen een Vierdaagse. Daarbij maakten ze gebruik van Vrienden van de Fiets. Zijn motto is: ‘Door te bewegen blijf je langer jong”. Nog steeds fietsen ze veel, zoals in het Bentwoud, of ze wandelen. Ze zijn beiden dolgelukkig met alle rotondes in Waddinxveen, waar fietsers nu voorrang hebben. Hij heeft een brede belangstelling en verslindt elke dag 2 kranten. Waddinxveen is zijn grote hobby, hij heeft een collectie van ± 400 ansichtkaarten van Waddinxveen en bezoekt regelmatig de oudheidkamer van HGW aan de Noordkade. Ook verzamelt hij postzegels.
SPORT In zijn jeugd voetbalde hij jarenlang bij voetbalclub ‘Waddinxveen’ aan het Noordeinde. Aanvankelijk was dat grasland met koeienvlaaien, die de jongens eerst opruimden voor er gevoetbald werd. Er was geen kantine, dus ook geen wasgelegenheid of douche: de jongens gingen bezweet naar huis, waar óók geen douche was. Hij voetbalde op zondag en Lia werkte als kapster op zaterdag tot 18 uur. Tijdens hun verkering ging Dirk op zaterdag voetballen, zodat ze ’s zondags vrij hadden.
Hij voetbalde ook twee jaar bij Be Fair[3], op aanraden van Boonstoppel die erg voor Be Fair was. Dirk is ook ± zeven jaar scheidsrechter voor de jeugd geweest bij de Goudse Voetbal Bond en floot in de hele regio, zoals Stolwijk, Nieuwerkerk, Bodegraven, Zevenhuizen, Gouda, Zwammerdam en Nieuwkoop. Hij stopte in ± 1970, toen de toeschouwers hem te mondig en te lastig werden.
VRIJWILLIGERSWERK Dirk wilde zich graag nuttig maken. Hij zat in het bestuur van speeltuin ‘De Paddestoel’ toen de kinderen klein waren en hij speelde er voor Sinterklaas. Hij zat tien jaar in de cliëntenraad van Huize Souburgh, toen zijn moeder daar woonde. Verder zat hij in het bestuur van Woningbouwvereniging Waddinxveen.
GEZONDHEID Ondanks het karige eenzijdige voedsel in de oorlog en het harde leven in zijn jeugd heeft hij een blakende gezondheid. Kaptein onderging in 1999 wel een zware operatie vanwege een aneurysma dat in 1998 toevallig werd ontdekt bij een onderzoek, omdat hij bloeddonor was. Dokter Glaser zei toen dat wanneer hij goed werd voorbereid, het te doen was. Een zware operatie, hij had 36 krammen in zijn buik. Ondanks dat was hij na een week thuis. Hartziektes zitten in de familie.