Verenigingsgebouw, Burg. Trooststraat 4
In de jeugd van Gerard was tegenover het ouderlijk huis op Trooststraat nr. 4 wel een rooms katholiek verenigingsgebouw, eigendom van de RK kerk, waar je feesten met een katholieke tint kon geven. Daar werd ook het Sinterklaasfeest gehouden. De fa. Okkerse gaf heel genereus altijd veel speelgoed: alle kinderen kregen iets! Het was een grote (kale) zaal met een toneel, losse stoelen, niet heel fraai of luxe. Er was altijd toezicht in het gebouw, ze gingen er dansen leren en er werd ook toneelgespeeld. Schoenmaker Boere, de vader van zijn klasgenoot Michel Boere, schreef de toneelstukken die er werden opgevoerd, wat met affiches werd aangegeven in Waddinxveen. Verder stond er ook een biljart.
Vroeger had je bij de katholieke kerk allerlei ontmoetingsmogelijkheden binnen het verenigingsleven en de vrije tijd. Het r.k. verenigingsgebouw was financieel voor de Victorkerk op den duur niet meer haalbaar en moest worden verkocht. Later is in dit gebouw op de 1e verdieping de eerste kleuterschool gevestigd.
Rond de bouw van de Ontmoetingskerk (60er jaren) heeft Gerard vanuit de r.k. kerk veel samengewerkt met de gereformeerden. Zo werd de Ontmoetingskerk door de Rooms Katholieken en Gereformeerden gebouwd om samen te gebruiken (oecumene).
Ontmoetingskerk, 1968
15 Politiek/vakbeweging
–herinneringen, -namen Gerard heeft niet aan politiek gedaan in Waddinxveen. Wel kende hij Jac van Oosten erg goed, die in de Raad zat en ook Rotarian was, ook heeft hij zakelijk prettig samengewerkt met burgemeester Van der Hooft.
16 veranderingen binnen Waddinxveen
-aanzien
Mentaliteit
Cultuur
Politiek
Sfeer
Kerk
De fabriek met de eerste vrachtauto De Meubeltoonzaal
Bij de fabriek van Van Berkesteijn waren ruim 100 mensen in dienst. Toen de toonzaal in 1980 gebouwd werd, is de fabriek gesloten. Er moest ander personeel aangetrokken worden. In de tijd van de meubeltoonzaal waren er ong. 15 mensen in dienst.
Meubelmakers zijn er nu niet veel meer, maar volgens Gerard zijn ze in de toekomst wel nodig, want omdat mensen bijv. kantoorwerk zijn gaan doen, zijn hier nu veel te weinig vaklui. T.z.t. komen zij waarschijnlijk wel uit het buitenland. Vroeger waren er veel meubelmakers, die voor eigen gebruik ook heel veel meubels zelf maakten in hun vrije tijd, want geld hadden ze niet. Nu zijn er niet veel meubelmakers meer, de mensen leven in weelde en trekken hun portemonnee. De opleiding voor meubelmaker was 2-3 jr Ambachtschool aan de Graaf Florisweg, daarna ging je in de fabriek werken en sommigen begonnen voor zichzelf, zoals Peet de broer van Gerard (Mulleman meubelen). Gerard legt van alles uit over het maken van meubels en de moeilijkheden die daarbij komen te kijken: samenvoegen van romp en andere delen als poten, plakken en fineren, beeldhouwwerk, het draaien en drogen van hout… De kunst is dat je droog hout hebt, want dan kun je het pas goed verwerken. Bij Kees Alblas lag een gerooide boom 1 a 2 jaar in de Gouwe. Door het water gingen de boomsappen eruit. Wanneer na verloop van tijd die boomsappen verdwenen waren, werd de boom pas verzaagd tot planken. Bij Van Berkesteijn ging het anders, daar hadden ze na 1946 een droogkamer om het hout goed verwerkbaar te maken. Afhankelijk van hoe vers het hout was, moest het drogen. Ze kochten bijv. een paar kubieke meter pas gemaakte pootjes op maat bij een zagerij. Daarna gingen ze naar hun drogerij, tot ze niet meer ‘werkten’. Van Berkesteijn kocht ook wel “vers hout”. Zo hebben ze wel eens een heel bos in Luxemburg gekocht. Dat was erg uitkijken, want het hout was wel goedkoop, maar er konden wel kogels in zitten, omdat dat oorlogsgebied was geweest in WOII. In de fabriek konden de zagen door het staal van de kogels beschadigd raken en zo zou het toch nog duur worden. Dit hout moest ook wat langer in de droogkamer en met speciaal meetapparatuur werd gekeken of de droogtijd voldoende was. Gerard kwam er wel achter of er kans op die kogels was, door ter plekke met de boer te praten over wat daar misschien gebeurd was in WOII. Dat deed zijn schoonvader ook al en met veel succes.